"
Aşık Hüseyin’in “insan kısım kısım yer damar damar” türküsü. Hikayesi çok dramatiktir. Ozan her yaz Adana’ya rençberliğe gider. Yine bir yolculuğunda yol üzerinde Konya‘da iken Mustafa Kemal Atatürk Konya’da bir miting yapıyordur. Atatürk ozanı kürsüye çağırır ve Aşık Hüseyin orada bir şiir okur. Atatürk ozanı Ankara Radyosuna yollar ve orda mahalli sanatçı olarak çalışmaya başlar. Ozan Hüseyin’in radyo yıllarında oraya gelip giden variyetli bir ailenin kızı ozana aşık olur. Aralarında bir aşk başlar ama ozan evlidir ve köyde karısı ve çocuğu beklemektedir.
Kız o kadar çok sevmektedir ki ozanı, ikinci eşi olmayı ve köye gidip onunla yaşamayı kabul eder, birlikte aşık Hüseyin’in köyüne giderler. Kızı köyde şehirli olduğu için aşağılarlar, hor görürler ve dalga geçerler. Ozan bu baskılara dayanamaz ve bir gün Ankara’ya geri dönelim der. Şarkışla’ya tren istasyonuna varırlar, trenin kalkacağı an ozan bir şeyler alıp geleyim der ve kızın yanından uzaklaşır.
Zaman geçer ve ozan geri dönmez. Garın köşesinde gözü yaşlı trene bakar ve bu arada tren kalkar. Ozan Hüseyin köyde oluşan baskıya boyun eğmiş, istemeyerek aşık olduğu kızı trene bindirmiş Ankara’ya yollamıştır. Bu acıya dayanamayan ozan bir süre sonra halk tabiriyle ince hastalığa yakalanır ve yaşama gözlerini yumar. Bu türküyü de arkasından gözyaşlarıyla uğurladığı kara sevdalısına yakar... "
İnsan kısım kısım hey hey yer damar damar,
Kaşların lamelif yüzlerin kamer yüzlerin kamer.
İnce bel üstüne yar yar olayım kemer,
Yakışır bellere canan sar beni beni.
Değişmiş donunu canan olmuş üveyik,
Şahine benziyor gözlerin rengi gözlerin rengi,
Sen bir avcı ol da yar yar ben olam geyik,
Doldur tüfeğini hey hey vur beni beni.
Hadi canım kapınızda kul olam
Layık mıdır yanıp yanıp kül olam
Sen bir bahçıvan ol yar yar bende gül olam
Yakışır ellerinden der beni beni
hikaye kaynak: M.Özarslan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder