DUMAN

Yakar gider bir hasreti.
Geriye kalan,
Masumca sırıtan bir duman..

Ardından bakacak bir iz bırakmadan
İzin derinliğini ıssız köşelerde arayan,
Sanırım bir iz bıraktın, bir duman,
Külünü yüreğinde bırakan..

Sonbaharı yaşayamadan
Hayalini kovalayamadan sarı tarlaların arasında,
Bir ülke kuramadan gittin,
Havada incecik tüten dumanların arasından..

Konusu duman, başlangıcı bir ateş
Yüreğimi yakan durmadan..

Ceylanların yakarışını taşıdığın
İsyankar ruhunu da götürdün..
Martıların batıp çıkması gibi hızlıydı hayat
Acıyı derinden yaşatan ezgilerle savruldun..

Yanmaya ve yakmaya hazır közleri elinle tuttun
Saçlarınla söndürdün,
Rüzgarınla başımı döndürdüğün..

Bir dumanın ardından kayıtsız, katıksız , insafsız yürüyüşün
Mutluluğa çektiğin küreklerde,
Bir tabut tahtasını hissedemeden arkanı dönüşün..

Şimdi git, bu gülüşümü son görüşün..

Aynı Göğün Ezgisi