Bir yol vardı karanlıkta,
Sadece karşı kaldırımdan kurulabiliyordu hayaller...
O zamanlar da durdurup sarılamazdım
Peşindeyken, çiçek kokulu hayallere..
Zaman ayırsa da yüreğim hep aynı yerde
Aynı şeyin peşindeydi..
Daha yakınım şimdi,
Anıların kol gezdiği tesadüflere..
Artık yakın gelen herşey,
Bir bulutun içinde,
Yağmuru beklerken gürültüsü uyutmuyor
Yangın gecelerde...
Bir oda içinde, bir çiçek kokusu yayılıyordu...
Çiçeğe dokunabilecekken birşey engel oldu,
Belki istenmeyen bir bakış,
Ya da eskiden kalma yakarış...
Başa düşen sessizlik,
Sessizce düşünülen sensizlik.
Ne sorulacak soru,
Ne de gerçeği yakalayacak akıl kaldı.
İşte hepsi tek kelimeyle, belirsizlik..
Aynı Göğün Ezgisi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder